ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ դուրս կգա նախագահական ընտրապայքարից, եթե բժիշկները պարզեն, որ ինքն առողջական խնդիրներ ունի։ «Անկեղծ ասած, ես կարծում եմ, որ միակ բանը, որ տարիքը բերում է, իմաստությունն է»,- հավելել է Բայդենը։ Ավելի վաղ նա ասել էր, որ կհրաժարվի նախընտրական մրցապայքարից միայն այն դեպքում, եթե Աստված իրեն ասի դա անել։               
 

Ստամոքսի պահանջը հարգելուց առաջ հարգենք մեր ազգային արժանապատվությունը

Ստամոքսի պահանջը հարգելուց առաջ հարգենք մեր ազգային արժանապատվությունը
15.07.2012 | 15:19

«Տոլմայի ավանդական» փառատոնին հրավիրված լրագրողներին «Սարդարապատի» հուշահամալիր տանող «Pressa» ցուցանակը կրող ավտոբուսի շարժվելուն չնայած ահագին ժամանակ կար, սակայն վերջինիս նստատեղերն արդեն զբաղեցրել էին զանազան տարիքի մարդիկ` հետներն էլ բազմաթիվ երեխաներ:

Մի կերպ բարձրացա հետևի դռնից` ներսում կարգադրություններ անող աղջկան նախապես ցույց տալով լրագրողի հավատարմագիրս` մասնավորապես բացատրելով նաև առաքելությանս նպատակը: Նա ինձ առաջարկեց տեղավորվել վերջին նստարանը զբաղեցնող երկու տարեց կանանց արանքում, որից ես եռանդով հրաժարվեցի: Մյուս լրագրողները, տեսնելով ավտոբուսի «պարունակությունը», չբարձրացան, բացի մի երկուսից, որոնք ինձ նման գերադասեցին գալ` ոտքի վրա մի կերպ կանգնած մնալով: Ինչևէ, ավտոբուսը շարժվեց: Ճանապարհին դիմացս նստած հարևանուհիներիս աշխույժ զրույցից իմացա, որ նմանատիպ «ուտելատեղերի» մշտական այցելուներ են: Ինչ մնում է մնացած «անկոչ» ուղևորներին, ապա ականջներիս հասնող նրանց հատուկենտ բառերը համարյա նույն` «ուտելու» թեմային էին առնչվում: Հասանք:
Սարդարապատում հրավերքը շքեղ էր, շուրջ 22 տաղավարներում ցուցադրվել էին տարատեսակ տոլմաներ, գինիներ, թխվածք, որոնք այս անգամ արդեն պետք է գնեիր` ամեն մեկի համար վճարելով նախապես սահմանված արժեքը: Դեռ տոնախմբությունը չսկսված՝ տաղավարներից մեկ-երկուսի մոտ, որտեղ տոլման անվճար էին հրամցնում, այցելուների մեջ մի այնպիսի հերթ, իրարանցում ու հրմշտոց սկսվեց, որ բաժանողները, ղալմաղալից և հետագա գլխացավանքից ազատվելու համար, իրենց իմացած ձևով մի քանի րոպեում թաքցրին կաթսաների պարունակությունն ու տոլմա ուզողներին, որպես պերճախոս պատասխան, ցույց էին տալիս դատարկ սկուտեղները: Այս վերջին փաստը հարուցում էր այն կանաց հիասթափությունն ու զայրույթը, ովքեր հատկապես եկել էին «ուտելու» և դեռ տուն տանելու համար էլ հետները համատատասխան տարաներ էին բերել:
Թող ինձ ներեն մնացած հյուրերն ու այցելուները և հավատան, որ այս տողերը ցավով ու տխրությամբ եմ գրել: Սա պարզապես տարիներ առաջ «Կարապի լճում» և «Հաղթանակ» զբոսայգում կատարված իրողությունն էր, որ կրկնվեց Սարդարապատում: Ինձ ուղղակի դժվար է հասկանալ՝ միթե՞ այդքան շատ են ստամոքսի ձայնին ականջալուր, սեփական որկորը սեփական արժանապատվությունից բարձր դասող մարդիկ, որոնց ամեն պահի որսում են նաև օտարերկրյա զբոսաշրջիկների լուսանկարչական ապարատների և տեսախցիկների ամենատես «աչքերը»: Ինչո՞վ ու ինչպե՞ս բացատրել, հասկանալ մեր ազգակիցների նմանօրինակ պահելաձևը, տաղավար վարողների հետ տարած նրանց կռվազան խոսակցությունը, ուտելու հանդեպ ցուցաբերած անհագ պահանջը: Մի՞թե քաղցած են: Չեմ կարծում:
Երևան վերադառնալու ամբողջ ճանապարհին այդ մտորումների մեջ էի, որին երբեմն- երբեմն հաջորդում էին երկու հարևանուհիներիս ականջ ծակող, հիասթափված ձայները. «Յա~ , բա ինչի՞ համար էին կազմակերպել, որ իրանց համար փող աշխատեն, գոնե նախապես ասեին էսքան ճափեն չգայինք: Մենք էլ գիտեինք անցած տարվա պես էր լինելու»: Այլևս չդիմացա. «Եկեք ստամոքսի պահանջը հարգելուց առաջ, հարգենք մեր ազգային արժանապատվությունը: Ամոթ է, միթե՞ ուտելու համար էիք եկել»: Ձայնս երևի բարձր էր, քանի որ ավտոբուսում անմիջապես ու երկար լռություն տիրեց:
«Չէ աղջիկ ջան, - ձեռքս բռնեց տարիքով մեկը (հետո իմացա` մոսկվայաբնակ): -Մեզ մոտ դեռ պահպանվել են դարավոր հյուրընկալության ակունքներն ու սովորությունները: Սրանք ուրիշ խավ են, ովքեր ստեղծվել են «ներքևում» և որոնց սովորույթները երբեք չեն սերմանվում և չեն տարածվում «վերևներում»: Նա ինձ ժպտաց այնպիսի ատամնաշող, բերկրալի ժպիտով, որ հիշում եմ որպես սփոփանք նաև այս պահին:


Հասմիկ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ

Դիտվել է՝ 5964

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ